ميگو؛ غذائي ارزشمند

ارزش غذائي ميگو
 

از نظر مقايسه اي نسبت به ساير غذاهايي که پروتئين زيادي دارند نظير گوشت ماهي و گروه ماکيان، ميگو، کالري کمتري دارد. پروتئين موجود در ميگو کيفيت بالايي داشته و حاوي تمام اسيد آمينه هاي لازم جهت رشد مي باشد. پروتئين ميگو همانند ساير جانداران دريايي به دليل نداشتن بافت هم بند به راحتي هضم مي شود. براي گروه هايي از مردم نظير افراد مسن که در جويدن و هضم غذا مشکل دارند غذاي حاوي ميگو گزينه مناسبي براي تأمين پروتئين روزانه آن ها است. ميگوها در کل داراي چربي کمي مي باشند. اسيدهاي چرب امگا-3 که از دسته اسيدهاي چرب غير اشباع بوده و براي سلامتي مفيد هستند، در ميگوها به وفور يافت مي شوند. اين دسته از اسيدهاي چرب مي توانند در کاهش خطر بيماري هاي قلبي موثر واقع شوند. اسيدهاي چرب امگا-3 همچنين اجزاي ضروري براي غشاء سلول مغز و بافت چشم است. ميگو منبع غني از ويتامين هاي: C,D,E,B12,A,B6 و املاحي چون کلسيم، آهن، منيزيم، فسفر، پتاسيم، سديم، روي، مس، منگنز و سلنيم است. علاوه بر اين: کلسيم، آهن، روي، منيزيم و فسفر ميگو نسبت به ساير آبزيان بيش تر است.

روش تشخيص ميگوي سالم و فاسد
 

ميگوها معمولاً در دريا وسط تورهاي ترال، از کف دريا و در زماني طولاني صيد مي شوند. طولاني بودن زمان تورکشي موجب خواهد شد که رسوبات کف دريا همراه با تور به طرف سطح آب کشيده شوند و ميگوها آلودگي زيادي داشته باشند که در اين صورت اگر ميگو در شرايطي قرار گيرد که محيط براي رشد و تکثير ميکروارگانيسم فراهم باشد، ميکروارگانيسم ها سريعاً تکثير مي يابند و در چنين حالتي چون ميگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگي زياد در مدت کوتاه فاسد خواهد شد. در روش تشخيص مقايسه اي ميگوي سالم و فاسد موارد زير از اهميت برخوردار است:
بو: در ميگوي سالم بوي مخصوص ميگو استشمام مي شود. در حالي که در ميگوي فاسد بوي ضخم با بوي شديد آمونياک و سولفيد هيدروژن استشمام مي شود.
رنگ: رنگ ميگوي سالم بر حسب گونه ميگو فرق مي کند در ميگوي پرورشي که از گونه سفيد هندي است، رنگ پوسته سبز زيتوني است. در گونه موزي که گونه غالب ميگوي دريايي خليج فارس است رنگ پوسته صورتي روشن است. در ميگوي سر تيز، رنگ سفيد و در ميگوي سبز پلنگي، سبز تيره رنگ است. در ميگوي فاسد، پوسته رنگ طبيعي خود را از دست داده و اکثراً به رنگ سفيد و گاهي اوقات کدر مي شود.
استحکام پوسته در ناحيه سر و بدن: در ميگوي سالم پوسته سفت و سخت و سر محکم به بدن چسبيده و رنگ آن نيز تغيير نکرده است. بافت گوشت، حالت طبيعي داشته و پوسته و گوشت در هنگام طبخ به رنگ نارنجي متمايل به قرمز در مي آيد. در ميگوي فاسد در ناحيه سر تغيير رنگ ايجاد شده و سر در حال جدا شدن از بدن است. پوسته بر روي بدن نرم مي شود و به راحتي از گوشت جدا مي شود. پيدايش رنگ نارنجي متمايل به قرمز بستگي به درجه فساد ميگو دارد يعني هر اندازه که ميگو بيش تر فاسد شده باشد مقدار پيدايش رنگ قرمز کاهش مي يابد.
منبع: آشپزباشي شماره 49